Als
zelfstandig verpleegkundige werk ik al jaren met kinderen met een extra
zorgvraag. En ik heb het allermooiste beroep dat er bestaat! Al met heel wat toppertjes,
met net een iets ander ontwerp dan de meeste andere kinderen, trok ik een
tijdje op. En wat heb ik een hoop van hen geleerd! Want naar mijn mening hebben
deze kinderen onze wereld echt daadwerkelijk iets te bieden. Allemaal, stuk
voor stuk, kregen ze een eigen schatkistje mee, met kostbare lessen erin, voor
degenen die bereid zijn er naar te zoeken. In mijn verhalen en blogs wil ik dit
verder illustreren. De namen in mijn blogs zijn niet de echte namen van de kinderen. Om privacy redenen
gebruik ik altijd eigen verzonnen namen.
Bij het opruimen van een doos met oude foto's kwam ik een foto tegen van mijn inmiddels overleden hondje. Eén van de heerlijke dingen aan het hebben van een hondje is, dat er altijd iemand blij is om je te zien. En zo'n blij onthaal maakt zelfs een zware dag weer goed. Een zelfde soort onthaal kreeg ik altijd...
Vanmorgen hoorde ik dit nummer van Blöf op de radio en onmiddellijk moest ik denken aan een heel bijzonder jongetje. Via een zorgbemiddelingsbureau kreeg ik zijn gegevens, met de vraag of ik zijn vader en moeder een handje kon gaan helpen. Zijn naam was Kay. Hij was nog geen tien jaar oud en was al anderhalf jaar aan het vechten...
Hij werd door zijn moeder naar de zomer dagopvang gebracht. Stijn heette hij en ik zal hem nooit meer vergeten. Als vrijwilliger werkte ik dat jaar voor Stichting Wielewaal en de opdracht voor die zomer vakantie was: organiseer een leuke vakantie week voor een bonte groep kinderen met een beperking. Locatie was een Mytylschool in Leiden, waar we de...